Al wat leven is, is God. Een echt levend mens is de verschijning van God. Met gewone ogen zie je daar meestal bitter weinig van. Om dat te zien heb je andere ogen nodig, ogen die op een andere manier kijken, en dus ook andere dingen zien, mystieke ogen, die zien wat niet te zien is, geloofsogen. Je moet op een mystieke manier kijken, luisteren en handelen, wil je de mystieke betekenis van iets kunnen zien, horen en aan het licht brengen. Wat is dat voor een manier? En wat zie of hoor je dan?
Zo’n mystieke manier van kijken en doen, van leven en geloven is er voor iedereen. Over God en mystiek wordt vaak heel diepzinnig, geheimzinnig en vooral erg ingewikkeld gedaan. Alsof mystiek, iets zou zijn voor slechts enkele heel speciale mensen. En alsof er voor God, zo mogelijk een universitaire opleiding nodig zou zijn, met voldoende dode talen. Wat nodig is, is een vrolijke nuchterheid, zodat je je niet in beslag laat nemen door allerlei hoge instanties of woordkramers die de schijn wekken diepzinnig te zijn door een hoop jargon te berde te brengen uit de archiefdozen van vakgeleerden, of door te schermen met oude en onbekende meesters uit verre, liefst onbereikbare gebergten. Nee God is van en voor iedereen.
Gaat het geloof dan daarover, over een mystieke manier dus van kijken en leven? Uiteraard. Geloof en mystiek horen bij elkaar, onafscheidelijk. Geloven is een mystieke manier van om je heen kijken, van begrijpen en beleven van je alledaagse leven.
De bijbel is een mystiek boek. Er staat de verbeelding in van mensen die mij vertellen wat zij, met mystieke geloofsogen, in hun leven hebben gezien, zodat ook ikzelf zo kan gaan zien. De bijbel is literatuur. De mensen die erin voorkomen, zijn beelden, gemaakt van woorden die ontsproten zijn aan menselijke verbeelding. Er staat daar niet zozeer beschreven wat de mensen van toen overkomen is, als wel wat mensen van nu overkomen kan. Daarom is de bijbel geen object van uitleg of interpretatie. Voor mij is de bijbel bij uitstek het boek dat een lege ruimte in mij openlegt, waarin ik kan zien wat niet te zien is: de levensruimte die mij toevalt is een goddelijke.